8
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2904
Okunma

DOST BİLDİM
Dost bildim kalemi, sırrımı açtım;
Faş eyledi beni, dillere düştüm.
Utandım, ar ettim; âlemden kaçtım..
Diyardan diyara yollara düştüm.
Varıp sırlarımı kâğıda döktü.
Dost sanmıştım o’nu, kalbimi yıktı.
Mahremim kalmadı, ortaya çıktı.
Çaresiz, perişan hallere düştüm.
Kalemin, kâğıdın bildikleri sır,
Sır olmaktan çıktı; sır, etti esir.
İster şiir yazsın, isterse nesir…
Vefasız elinden çöllere düştüm.
Söyledim derdimi, güya dostuma.
Kızınca, bak: Küller bastı postuma.
Veryansın, taşları vurur büstüme…
Sır nedir bilmeyen ellere düştüm.
Sır odur ki: Kalpte, mahfuzda kala.
Ne kimseler bile, ne haber ala.
Er odur ki: Saklar, demez bir kula…
Biçareyim; muhbir kullara düştüm.
Hülvani BAŞTUĞ (yorgun şair)
01/03/2014
..
5.0
100% (12)