1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1070
Okunma
kanatlarım her seferinde çırpınıyordu sana doğru bildiğim o yol aslında kendi dünyama giden bir çıkmazdı. Sen bana her baktığında patikalarında koşturan bir velettim ben, ellerimde papatyalar anne kucağına bırakılacak türden toplanan masum ve temiz. Ben sendeyken, önemli değildi hangi coğrafya da olduğum, mutlaka bir tepesi, ve esintisi vardı gözlerinin dolu dizgin bir okyanus dalgasının kayaları dövmesi gibiydi ellerin bedenimde.
şimdi kanatlarım kan bayramında, rengim solmuş bir kan pıhtılaşması,
ve hala inat mı dersin direniş mi mülteci bir eylem mi yoksa, içimdeki çocuğun şarkısı mı ” Seni Seviyorum. “
5.0
100% (2)
Cevap Yaz