Bir gün bir parkın tenha köşesindeki bankta oturuyordum
Ama bu parka da sadece bu gün gelirdim yani yılda bir kere
Oturdum daldım sessizce ve suskunca çaresiz ama içimde çığlıklar..
Bir an onu hatırladım ve tam zamanında hatırlatıldı
Rüzgarın sesi, kuşların ötüşü, çocukların uzaktan biraz sesleri...
Gibi bir çok şey oturduğum bankın karşısında seni canlandırıyordu
Evet bu karşımdaki sensin hayalde olsa sensin, sen ne kadar güzelsin
İçimde seslenip dalmıştım bir an ve bir çaycı geldi
Abi çay içer misin? diye baktım şöyle gözlerimin içine
Gözüm sonrasında çayın dumanına daldı, zorla önüme koyar gibi bıraktı
Zaten son iki çayı kalmıştı ve diğer çayı da karşıma koy dedim
Birisi mi gelecek, istersen sen kendi çayını iç gelecek kişi geldiğinde iki çay getirir dedi
Ben bir an durgun ve sessizce gözlerimi çaya dikerek soğuk bir sesle kimse gelmeyecek dedim...
Davetsiz bir tavırla oturdu yanıma...
Kaç şeker atayım dedi bana şeker atma, diğer çaya iki şeker bırak dedim
Şaşırmış bir tavırla baktı yüzüme ve söylediğimi yaptı
Konuşmak istercesine muhabbet kurmaya çalışıyordu
Çay nasıl olmuş abi dedi, güzel dedim ama acı biraz acı
Şeker atayım dedi hayır dedim
Sonra kaç yaşındasın dedi, 23 dedim
Kaç yıldır şekersiz çay içiyorsun dedi, bugün tam 5 yıl oldu dedim
Sesi kesildi, gözünden bir damla yaşın süzüldüğünü gördüm ve bu sefer ben soru sordum.
Hayrola ne oldu?
Benim de 5 yıl oldu dedi
Neye 5 yıldı oldu? dedim
Çay içmediğim yıl, ben 5 yıldır çay içmiyorum dedi
Neden dedim?
Çünkü en son içtiğim çay onunla oldu ve bir daha çay içmedim, içemedim dedi...
Bu bankta oturmuştuk bizde ve çaylar yarım kalmıştı ve o da sessizce çekip gitmişti...
Ve o günden sonra hiç çay içmediğim çaycılık yaptığım halde dedi
Senin hikayen nedir abi dedi
Durdum bir an, ağzımdan kaçırırcasına, dilimi ısırır gibi çıktı kelimeler
Anlatmak istemesem de, 5 yılın birikintisi kopmuştu boğazımdan.
5 yıl önceydi, birisiyle tanıştım bura da güzel mi güzel güzel bir kızla
Çay severdi çayı çok severdi, onunla anlaşamadığım tek noktanın çay konusu olmasından çok korkardım,
İlk çayı ben onunla içtim, öyle içmişim ki şekersiz çay içmişim
Bana sen çayı şekersiz mi içiyorsun dediğin de evet dedim
Çünkü ben ona hiç bir zaman hayır diyemedim
Ve tüm acımı sakladım, hep yanında güldüm mutluluklarla sevinçlerle
Hep yanında oldum, o da aynısı yaptı, son nefesinde bile 2 çay söyledi...
Biri iki şekerli diğeri şekersiz şekerin biri benim diğeri kendisi içindimiş
Şimdi ben o şekerleri kullanmıyorum
Çünkü o yok, bende yokum...

Baktım çaycı gözleri benim gibi sulanmış,
Çay bardaklarını almadan usulca gitti
Bende onun gibi kalktım gittim...

.../// İbrahim Halil Yalman