mihman olan şu garip gönlüm
cayır cayır yanık kokuyor
tüm yüreğimin üryan kaldığı hissiyle
ayrılık acısına içimi dışımı da buluyorum
artık bana hayal görünüyor visal
geceyi aydınlatmıyor ki atimin parıltısı
sanki yüreğim zehir zıkkım oturmuş gibi
tüm yollarım ayrılığa çıkıp da duruyor

ey hükmüne boyun büktüğüm
de hadi bizim de üstümüze yükle ol yükünü
hikmetinden nasiplenelim
bu bir hükmünse ona da eyvallah

bir nasipsizlik girmiş yürek içlerine
ar edep haya maya tutmaz oldu
insanlıktan yoksun tümden bedenler
vicdan girmiş cebe
uçkur ipinde sallanıp dururken kalpler
ayaklar başa başlar ayağa gebe
kördüğüm olmuş boğuluyor doğrular
tüm çiçekler ibliste görücüde
külhanlar da sürüne dururken insanlık

kim kimdir hiç de belli değil
kurt kuzu olmuş dost düşman
analar babalar bile çekiyor eleman
dağda ki şehre hükmü geçirirken
bu vatan evlatları düşüyor tuzaklara
ne şehit olunur ne de gazi
ırza geçip duranlar hak ve hukukun tek imtiyazlısı

biliriz ki senin elbet hikmetinden sual olmaz
biz bilinmezler de kalıp dururuz
hiç kımıldayamayız ki
aşağı mahalle sakal yukarda oturur bıyık
ne olsa da hesabı bizlerden sorulur
maraba mıdır mülkün sahibi yoksa ağamı
dönüp de dolaşıp durur beynimiz
ne hikmetse evimizin yolunu bile şaşırır olduk
diyeceğimiz şu ki
bir yol göster de bilinsin bizim kim olduğumuz
hiç değilse kabrimize girerken
arkamızdan kime okunduğu bilinsin son Fatiha’mız…




(24.02.2014) AZAP…