Hayâl âleminin esintileri...
Görünmeyen, yankılanan anılar...
Gönül bahçemizin gizemli çiçekleri...

Ya hiç doğmamış, yaşanmamış bakışlar...
Ya yaşanmış, uçup giden şen ruhlar...
Fırçalardan dökülen, sökülen hayâller...
Kokusuz, cisimsiz hâtırâlar...

Rûhumuzun, fırçamızın gönül sesleri...
Kim bilir, nasıl, nerde doğarlar?
Kim bilir, belki de bizi duyarlar,
Belki, onların da vardır sesleri...

Yüreğimde doğmuş gibidir hepsi,
Kim bilir, belki onlar da severler...
Kim bilir, ayrılırken belki de
Gizli gizli gözyaşları dökerler...
Belki, onlar da ağlarlar, özlerler...

Tablolar... Duygular...
Hâtırâlar...
Yaşarlar sessiz duvarlarda...
Kim bilir, bilinmeyenler diyârında,
Neler söyler, neler duyar ruhları?
Şarkılar söylerler belki her gece...
Bilmeyiz,
Bizim gibi var mı âhları?
Kıpırtısız, sessiz ve mahzûn,
Yoksa çok mudur günahları?

Sessiz şiirlerdir bakan gözlere,
Kulak verirler bilirim, seven sözlere...

Hâlenur Kor