meşkin arefesi bayram olmadı bir türlü
sevgili mahsun sokağıma
bahar ola duran adımlarını atıpda
teşrifin makbul etmedi aşka

inceden hüzne çatlak penceremde
bir hayalin gerçek olma ihtimali
ispatlanıpta başlayamadı
meşke olan yolculuk

hele akrebi kovaladıkça
yelkovan da uydu ona
vakitleri hangi teraziye koysam
yalnızlık çıktı durmadan hesabıma

sırf bu yüzden
yatağımda ki yastık elemdi
ne ara uzanıpda dinlenmeye kalksam
sensizliğin kabusu kondu başıma

aşkın ile var olan düşler ise
inan çok gezdi yanı başımda
ama ne kokun vardı
ne de sana dokunmanın o uçsuz anlamı

aşk bam başka bir kitaptı
ama yokluğun yakışmadı
kahraman yalnız yürürken sayfalarda
okur ne kadar heycan duyarsa duysun

yaşanmazmış hasret denen mürekkebin
adım adım seni kaçırdığı
gün sayımlarını ise sonbahar misali
nefesimin takvimine döküşü

gidişlerin soluma saklı adı
hangi yaban eldir,ki bu kadar uzakta
rüzgara kokunu unutturmuş
kuşlar dahi senden bi haber balkonumda

dönmek hep mi eksikti lugatında
bir kelam dahi çıkmadı mı bu manaya
hiç mi tatmadın sevgili
aşkın o muazzam hislerini

hem bekleyişin kum saati
elbet tüketecektir tanelerini
ve öbür tarafa dolup
bitecektir bu yerde ki benliği

her şeye eyvallah da sevgili hiç mi bilmezsin
şifası elzem bir aşığın
bekleyişinde gark olduğu gözyaşı
nice vakittir var bu hayatta