şiir için geç kalmış bir geceyi siftah ettim
ve dalgın gözlerime senli resmi
bir lütufmuş gibi ellerimde seyir ettirip
ince sızını yine gönlüme meşk ettirdim

yad ettikçe o günleri
aslında suya boğulup
suretine ayak izlerimizi bıraktığımız
o kum tanelerinin

mutluluğumun küçük şahitleri oluşunu
sonradan da olsa tebessüm ederek fark ettim
akşamın denizde yakaladığı yakamozunsa
mum ışığına yaptığı atıf,her sahile gidişimde anarım

objektife yakalanan bir anın
zenginliği unutturmuş şiiri
ve siftahı bu olmuştu gecenin,
hoş unutmuş ta değilim

mevsim sıcağı ellerin kadar sıcak olmamıştı hiç
gözlerim seni gördüğü için ısına biliyordum
saf aşkın tomurcuğu bugünü aça dursun
yaşanıyordu son demine kadar vakitler

ne sabah olmalıydı o günler de ne de gece
çünkü aşk vardı saatlere gardiyan olup
beni senli ana hapis ederek
istediğim o meşk dolu günleri hesap ettiren

sonrası mı ?
onu anlatmaya lüzum yok ya
her şey her haliyle orta da, kısaca
satır olmak sana mürekkep olmak bana kaldı

başkaydı o kasaba
iskelesinde oturulan vakitlerinden
gündüzü sayıklayıp uyku tutmayan saatlere
seni görebilme ihtimalinin kudretin dendi belki de

ama bir aşktı yaşanabildiği kadar yaşandı...