“Varlığım aşka şifâ; sevdâm sırlı ocaktır.”
Derken, ansızın gidiş; hangi akla hizmetti?
Yokluğunda ilmettim sensizlik kaç bucaktır
Zaman zindanından çok hiçliğin harap etti.

Metânetli bilirdim bir de şimdi gör beni;
Hasretin ellerinde hissiyât darmaduman.
Düşüncen yerli yersiz darbeder de bedeni;
Cinnetin diyârında avutur zaman zaman.

Hani, yemin etmiştik kader çatsa kazara
Hani, bir yol ağzında kavuşacaktık birden.
Hani, büyük aşkımız bizi soksa mezara
Hani, Hakk’a giderdik varıp aynı kabirden.

Sanki cevap hakkı yok karıldığın bilmece
Sırrı miras bırakıp hayatımdan sırroldun.
Sanki seyyâh eyledin gez diye gündüz gece
Âlemde her suretin cemâline vuruldun.

Aradım, ağız ağız reşit olan cümlede
Kadir bilir mecliste her mânâda aradım.
Aradım, kâinatta bildiğim bilcümlede
Eyleme dönüşünde; her esnada aradım.

-Aklı başında değil! Sebep, deli divâne
Esrik rüzgâra çattım senden esmiyor diye.
Silik izler belirdi; dergâhlarda pervâne
Meczûbluk terânesi bana oldu hediye.

Endişe ekseninde gezindin hayâl meyal
Hayâlinden geçtim de vehmin geçmedi heyhât!
Ya içimden saklını ya başımdan aklı al
Ya da dön artık bitsin gâiplere seyahat.

Dön! Hisleri âzât et ilâhî yargılardan
Dön ki duygu tayfında sevgi kalmasın nihan.
Dön! Arındır zihnimi cevapsız sorgulardan
Dön ki ulvî ikmâle kalmasın bu imtihân.


14 02 2012 09.07 - 17.10

Salih ERDEM / AYDIN