bir şehir düşün

Sokaklarında çıkmaz
kalabalığında sessiz
kimsesiz...

Bir ben düşün

kalabalığımda sensiz
çaresiz...



kalemimin ucunda yine sen
hep sen ki
yazmaya mecbur


ey vefasız
bilir misin
yağmurlarım yine sen ağlar
bulutlar dolusu

yine
sırılsıklam ıslanır kerpiç bedenim
ve ben yine med cezirlerimde boğulurum


bilir misin
düşlerim
soluksuz nefeslerimde tutsak
tutsak ki vurgun yemiş gözlerinin
taaa en derininden


geceler yine cellat bana
kılıç kadar keskin ayazlarımda
içim kış
toprak kokuyor bedenim


ey vefasız
ölmek kolay
kolay da
bilir misin zor olanı
sensiz doğan her güne isyan ederek
her gün binlerce kez daha ölmek


bilmez misin be vefasız
aldığım her nefesin yarısı sen


şimdi bir elimde kurşun
bir elimde hoşça kal


oysa
bir türkü değil miydi yaşamak
nefes aldığım dudaklarında


ey vefasız
güneş bile ışığında kayboluyorken
çiçekler bile şekil alıyorken gülüşlerinde
uzat ellerini
dokun dudaklarıma

beni sensiz
nefessiz bırakma


öleceksem de
kor dudaklarında kavrularak öleyim.




İlhan Aşıcı