geceyi sımsıkı örttüm üzerime.
yine de uyku gelmedi gözlerime.
bilirim ki, yalnızca Senli hikayeler uyutur beni bu şehirde...!

telaşım yokluğundan değil aslında
yastığımla kavga eden uykusuzluğum,
ağzımı saran çayın,
odama sinen nikotin kokusunun,
şehrimdeki bu boşluğun
sebebi değil ki yokluğun...!
nedeni olsaydın eğer, yüzümdeki hüznün
çizilmezdi baktığım her yere; gözlerimle yüzün...!

---Seni, sensiz yaşatmak nasıldır bilir misin?

önce/mi yok saydıran anılarım,
beynimin her bir köşesinde gezinirken...
tenime işlemiş nefesin,
sonra/mın kapılarına kilit vururken...
durmadan sana koşmak isterken
dilimdeki hecelerim,
bendeki bu varlığına ben,
nasıl sensizlik derim...!

bak...
çocukluktan kalma gülüşlerimi yapıştırdım suratıma
kokunu da dağıttım şehrin havasına
yürü dedim ayaklarıma
ekledim soluğunu soluğuma
bıraktım kendimi senle dolu sokaklara
gitme vakti geldi şimdi,
yüreğimde bıraktığın dokunuşlarına.

hadi kalk uyuma...!
bırak gözlerindeki yaşları aksın, saklama
basarım tuzunu ben acılarıma
yeter ki sen yokluğuma inanma...!!!! /NergizA/