Nice umudumuz mayalanırdı
mayası iyi olsa
şarap misali

koruktan üzüm oluyorsa
biter mi umut

tekdüze anlamsız bir monolog düzeyinde
iki söz arası bir sükut

nutku tutulur sözün de zahit

kaknem hayata umursamazlığın daniskası
patiskası cart diye yırtılan yalan ve mum
yatsıya kadar mı
bilumum yalanlara yalancılara
tükürsün Lama

aynı renk iplik seçilmeli itinayla yama sırıtmamalı
görülmesin duyulmasın saklanmalı hasır altında
ve gerçek

de olsaydı bu yüzleşmede tükürseydi yüzüne
yağmur der miydi pişkinse hece

çanlar çalınır artlarından ve teneke

kokar teke

kim demiş yalancının mumu yatsıya kadar

gün nöbet devralır
ezanlar okundukça Bilal Habeşi özlemi başlar
onun kadifemsi sesi
çağırınca namaza
haza dört başı mamur ibadet
le saadet ışıl ışıl parlayınca
huzur gelir oturur misafiridir gönlümüzün


safça bakar- kör bir aymazlıkla inandıkça yalana
yalancının mumu da
yanar ha yanar

som altından gerçek ve
tek taş pırlanta yüzük
aşk

erdemse
söz gümüş bileklik
doğruluk

kocaman gövdesiyle kabus olur çöker üzerimize kaplar ufkumuzu
dirayetsizlik

bu ne sizliktir ne de bizlik
düpedüz affedilmez bir edepsizlik

Yüksel Nimet Apel

21/Şubat/2014/Cuma/Bodrum