Öğretilmiş replikler değildi
hele provalı gülüşler hiç değil

efektli sahnelerse bomboş
dinamitlenen dağlar gibi yerle bir
bir kibritin ateşine yanar gibi orman seyirci gırla
sarhoş gülüşmeler kaba şakalar

perişan bir gösterinin
seyircisi bu kez kara peçesiyle yüzünü gizleyen
Pandomim sanatçısı gece
sahne ışıklandırma sırası
bay ay’ın tekelinde

akide şekeri tadında ılık bir yaz akşamının
bir gün sonrasının
çepeçevre saran büyüsü kapının tokmak sesiyle bozulup
utancından kırmızı tomurcuklar açarsa
gecenin çilli yüzünde

yeni yetme ev kızının dudak kıpırtıları istihareye yatmaya hazırlanırken
eve bir mabet gölgesi düşürüldüğünde şüphesiz aşk yüzündendir

uykusu gelen gece sızarsa telaşıyla
bir değil bin özür dilemeliydi koşa koşa yorulan saatler
bir rüyayı en güzel yerinde berbat ettiklerinde

kül kedileri eremiyorlarsa muratlarına
kader bir gelecek hazırlıyordur besbelli
bahtın açık kalan kara sayfasına

bütün servetini o gün için körpe bir gelecek için kazanan
köle olacak birini satın alacağı birinin bekler tuzağına düşmesini
bu kez sahnede para pul ki
tek gerçek tek kahraman

yılların tozunu yutmuş solmuş lime lime olmuş perdesiyle oynan oyun lüküs hayat olsa sırıtmaz mıydı

beter bir dünyaymış
yarısı şeytan aldatan yarısı
kabuslu bir rüya

oyun bittiğinde seyirci çekildiğinde
cirit atamaz mı replikler
çıkarmaz mı maskelerini sahte provalı gülüşler
ağlarlardı gecenin yarıdan bir sonrasında

sabaha karşı girmek için yürek ister yılanlı çiyanlı
bu çapanoğlu oyununun
kadınlar matinesine

Yüksel Nimet Apel

15/Şubat/2014/Cumartesi/Bodrum