Şu yer ve gök kubbe arasında,
Yaşam denilen gerçeğin içinde ki,
Belki… en son ama…
En önemli detayı ve tanrının,
Bu sevdalı kuluna,
En güzel lütfü sen…
Sen, yaratılmışların en güzeli Ey yar…!

Dün gece, yine seni gördüm düşümde,
Yastığına serilmiş/dağılmıştı o simsiyah saçların…
Öpüp koklayasım geldi, öpemedim…
Ne de güzel uyuyordun, melekler gibi,
Saftın, temizdin, kıyamadım…
Kıyamadım, sevip okşamaya…
Oturup izledim bir süre,
Sonra uzanıp yanına yatasım geldi,
Rahat bırakmadı.
Yine uyandırdı şu sol yanımdaki sızım,
Yine yaptı yapacağını,
Hançer gibi düştü sineme yalnızlığım…

Bak yine aklımdasın, çıkmıyorsun,
Sahte bir cennette, hayalinle bir başıma,
Cehennem azabı yaşıyorum…
Bekliyorum, geleceksin elbet…
Elbet geleceksin…
Geldiğin gün, o gün cennet olacak,
Ateşler içindeki bu cehennem bile,
O ay yüzünün, ışıl ışıl aydınlığında…

Hani,
Bir sabah, tan yeri ağarırken,
Ruhu çırılçıplak, ahu gibi süzülsen…
İşte Bana öyle gelsen,
Silinir sensiz yaşlanmış, pas tutmuş senelerim.
Gel, gel ak kanatlarınla sar beni,
Sen savurdukça saçların yalasın yanaklarımı...
Isıt beni, ateş teninde ısıt…
Şehvetinle azar azar öğüt,
Doldur beni,
doldur yüreğine ılık ılık,
Geçtiğim her yer olsa da sırat...


Kar çiçeğim, bak kendimi sensiz tüketiyorum…
Ne olur artık gel, gel bakışlarınla,
Yine alev alev sev beni…
Aç yüreğinin kapılarını, al beni içine,
Yağmurlar çiselerken, kan ter içinde seviş benimle,
Bilsen de son nefesimdir, nefesine karışan nefesim,
Sakın durma yine de sev beni,
Çözülsün bedenimdeki bu zemheri kıyameti…



____________yorgunkalem...