Günaydın! Yoklamaya başlayalım çocuklar
Bir bakalım sınıfta açmış mı tomurcuklar?

Ne olmuş size böyle hani yarınız nerde
Siz yoksanız ben yoğum düşerim şimdi derde.

Bir Barış, yedi Özgür! “Onlar gelmedi hocam!”
“Nasıl gelmez çocuklar hepsi dört yaprak yoncam.”

“Hapsetmişler asmışlar Barış’ın babasını
Üzüntüden kahroldu görseniz çabasını.

Özgür’ün annesinin kelepçeli elleri
Yaşamak gerekirdi yaklaşmış ecelleri.”

“Hürriyet güzel kızım sen söyle neredesin
Ne olur yok demeyin biri burada desin.

Çok iyiydi bilirim gördünüz mü Niyet’i?
Onlar değil miydi ki sınıfımın nimeti?”

“Biri daha yok hocam gördük ya cehaleti
Karakola almışlar dövmeye Adalet’i.”

“Adalet de gittiyse ne olacak halimiz
Baktım da göremedim nerede Kemal’imiz?

Haykır Mustafa Kemal! Artık aklım şaşıyor.”
“Hocam, üzgünüz, öldü, kalbimizde yaşıyor.”

Afet Kırat