Göz görür gönül sever akıl olmaz bu işte,
Simasına dalınca; batar kızın bakışı.
Kaşda gözde kirpikde dudakta inci dişte,
Hele bir de gülünce; yeter yüzün nakışı...

Bir deniz bir gök mavi, tozpembedir hayatı,
Yağmurlar kuru yağar, ay güneşin bayatı.
Yanında olsun kâfi, odur eşref saati
Kalk vaktini çalınca; biter sözün akışı.

Kalp kalbe karşı durur, seven derinden ünler!
Ne yarın düşünülür ne anımsanır dünler.
Canım cicim bi tanem geçer sevdalı günler,
Mutluluğu bölünce; yiter yazın yakışı.

Kaderin sürükleyip verdiği ilk molada,
Sığınılan tek liman bir resimdir zulada
Avunur uğunulur, ne zaman ki sılada
Renkler bir bir solunca; atar dizin dikişi.

İkirciğe düşerse ikiliden birisi,
Misliyle mukabele eder gözün irisi.
Ruhlarla alemdedir dolanırken dirisi,
Yardan ayrı kalınca; beter hüzün çöküşü.

Farketmezi yaşarken gerek duymaz niçine,
Ağzıyla kuş tutanın, marifeti hiçine.
Çileyi sıkı sarar döker derdi içine,
Yüreğe gam dolunca; tüter közün çıkışı.