Düşünün ki bir insan dört duvar arasında
Harap olmuş gönülde dize olur aklanır
Kimler gelip geçmiştir gözlerin karasında
Serap görmüş gibidir varlığında yoklanır

Duvarlar ona bakar üstüne gelir durur
Bülbül yüzün dönmezse gülün yaprağı kurur
Sualler hep kendinde, beyni kemirir durur
Hicap eder kaldırmaz yüreğine saklanır

Yalnızlık şerbetinden yudumlayan dudaklar
Vuslata varmak için adanıyor adaklar
Hangi dala elini attıysa hep budaklar
Mızrap olur saplanır birer birer eklenir

Şairin satırları yansıyorsa yüzüne,
Baharlar soluk kalır hazan düşer sözüne.
Bülbül cevri cefada gonca gülün nazına;
Bitap düşen yürekten hep serenat beklenir.

Didesinden süzülen nem bırakır yadına
Masivadan geriye ne kalmıştır adına
Sükut eden’’ âh’’ ile ‘’vâh’’ düşmüştür bahtına
Mihrap inmesin Ya Râb, gönül orda paklanır.
Sündüs ARSLAN AKÇA
Mihrap:umut bağlanan yer (şiirde kullanılan anlamı)
Masiva:Dünya ile alakalı şeyler
Dide:göz