Aynısıydı...
Tıpkısının aynısı,
Sadece biraz daha zayıf,
Daha uzun,ince yapılı...
Daha güzeldi,
Esmer değildi bu sefer,
Kararsız kalmış Bi güzellikteydi teni
Bana o dayanılmaz acıları,
Vücudumun Bi parçası olarak aksettiren...
O lanet kadının aynısıydı,
O sandım ilk bakışta,
Yüzüne bakmaya korktum...
Arkamı döndüm,elimle kapattım yüzümü
Onu gördüğüm anlardaki gibi oldum,
Durgun,duygusuz,düşüncesiz
Odun kadar kendinden Bi haber...
Bi an gözlerimin içine baktı,
Yıllardır tanıdığı birini yeniden görmüş gibi,
Korktum ki kalbimin yerinden çıkacağından,
Koştum,kaçtım uzaklaştım...
Geçmişimden her gün ana avrat düz gittiğim,

Bu sefer Bi küpe bakıyordu,
Ben de ona...
Tanımaya çalışıyormuş gibi,
Bi hatırlatmak istercesine...
Bu sefer varlığımdan habersizdi,
Ama ben bakıyordum işte
Beni hiç tanımayan birine,
Benim hiç tanımadığım birine
Belki bir daha göremeyeceğim birine,
Bir daha asla göremeyecekmiş gibi baktım,
Ardından saygı duruşuyla bekledim,
Gözden kayboluşunu...