Yağarken üzerime yalnızlık sessiz sessiz
Hep seni düşünürüm

Sarı saçlarını güneşe benzetirim
Gecenin zifiri karanlığında

Hüküm giydiğim hücreme gelen hayalinde
Gözlerin görüş günümdür.

&&&


Sokak yalnızdı
Kediler de yok bu akşam
Islaktı kaldırımlar
Yalnızdım bende en az sokak kadar
Evlerin buğulanmış camlarına
Büyüklerin anlayamayacağı
Hayaller çizmişlerdi çocuklar.


&&&


Toparladı yaz elini ayağını
Kaldı yanımıza sapsarı bir güz
Dökülseler de yeniden yeşerecekler
Zulme karşı sömürüye karşı
Şeyh Bedrettin’in torunları.


&&&

Tutup ellerimden çekip çıkarsan beni gecenin içinden
Ayaza yenik buz kesmiş bedenimi sarsan
Sevgi sözcükleriyle ısıtsan içimi
Yine de ağlar yüzümün bir yarısı
Gördüm çünkü
Birbirlerine sarılıp ısınmaya çalışan
Sokak çocuklarını.


&&&

Tren istasyonunda emekliliği dolmayan bir saat gibiyim
Cezası yalnızlıktır
tanıklık ettiğim ayrılıkların.


&&&


elime yüzüme bulaştırdım aşkı
şimdi hangi yanıma baksam ağlamaklı
bilemezsin ki başa gelmeden
her ayrılık yaratıyor kendi kıyametini.