"maveraya uyanmak"Dizelerin kalbi bu kavram grubunda...Şair,aslında nefsini muhatap alarak,didaktik denen bir şiir tarzıyla,muhataplarını da ikaz edip,uyarıyor...Görünen alemin ötesi olarak algılanan "mavera"kavramı,şiirin kalbi oluşunu,anlatılmak istenen mesaj olarak belirliyor...Bir çeşit iç monolog dediğimiz bu tarz,tasavvufta sık kullanılan bir tarz olarak karşımıza çıkar...Öyle ya,nefsini ıslah edemeyen,başkasını ıslah edemez..Mesaj,ruh ve onun ete,kemiğe bürünmüş hali olan tendeki tüm atomlar tarafından emilip,mutlu etmeli ki,mesaj olsun...Belli ki,şair,tasavvufun imbiğinden geçmiş ve kendini muhatap alarak,bir başka haliyle de okuyucuya paylaşım sunarak ses vermiş dizelerin o etkileyici işlevinden...Ben heybeme alacağımı aldım,başkasını bilemem...Öyle,tebrikle,eline ve yüreğine sağlıkla geciştirilecek dizeler değil...Şair,şiiri mesaj aracı olarak kullanmış ve de başarısını ,heybelere alınanlar kadar toplayacaktır...Selam ve muhabbetlerimle şair...Yüreğin,içindeki güzellikleri bizimle paylaşmaya devam etsin...