Avare dolaşırım bilmem gittiğim yeri
Işığını arayan bir garip pervaneyim
Dönerim etrafında, yanıp ezelden beri
Ölüm gelmeden ölen bir deli divaneyim
Geldim geçip giderim, baş önde yane yane
Dünya bir ara durak soluklanılan hane


Derim ki; yaşam kurgu, çarkların arasında
Dönerek ezilirsin yolculuk sırasında
Derim ki; bu sır dolu bilmeceyi çöz de gör
Yazdı levh-i mahfuzda kader ağlarını ör


Dünya denen kaleyi ömürlük zapt ederim
Ayaklarımı arza sımsıkı rapt ederim


Düşer ark’a bir yaprak, gelince gitme vakti
Sağa sola çarparak sonsuza doğru kayar
Gelmem diyebilir mi yaşarken bozan akdi
Bu gaflet uykusundan ergeç uyanır, ayar
Var oluş gayesinden uzaklaşmak ne ola
Güvenip imanına derdine derman bula


Derim ki; alıp götür burdan çok uzaklara
Azık yapma kulunu kaptırma tuzaklara
Derim ki; ister tut at, ister rüzgar da savur
Kızıl bir volkan gibi ateşinle yak kavur


Çakılıp kalmayasın kazık gibi toprağa
Sonra düşüp tuzağa sakın takılma ağa


Yere gömülmüş kaya bir yüzü hep kuzeyde
Kararmış, yosun tutmuş, devamlı ağlamakta
Bataklıktan çıkınca sese dönüşen neyde
Nasıl bir tılsım var ki dervişler çağlamakta
Fıtrat var ya o fıtrat sağlam tutsan bozulmaz
Yazılanlar silinip başka yazı yazılmaz


Derim ki; geldik bir an yaşadık bir an gibi
Sevgi versin kalplere etmesin viran gibi
Derim ki; neler umduk nasipte ne bulduk biz
Yaşamın akışında çözülmeyen büyük giz


Dünyaya pencereden bakıp da gidiyoruz
Giderken kalanları yakıp da gidiyoruz


NİLÜFER SARRP_________