dinlemeden duyanların
anlamadan konuşanların aşk gününde
her doğan güne bir insan yüklüyorum
geçmişimdeki kusurlarımdan


ıskartaya çıkmış gibiyim
her yere rötarlı gidiyorum
yanlış duvarlara çarpıyorum
yanlış sokaklara giriyorum


suçsuzum ama
hep susma hakkımı kullanıyorum
dilim dolanıyor
ağzım kuruyor konuşamıyorum
yasal yaşamıyorum sanki


tek pili biten şahit benim
akreple yelkovanın yorgunluğuna
geçmeyen duygusuz günlerde
bahçe kenarında çocuklar
zıplayıp büyüyorlar
benim durgun düşlerim küçülürken



yeniden doğmayı hızla bekler düşlerim
yüreğimin çırpıntısı
iki ileri bir geri
mehter takımının kös vuruşunda


düşüncelerimle yer çekimini kaldırırken
güneşi indiriyorum üşüyen bedenime
şakası yok bunun
barutun ateşe özlemi misali
damıtıp acıları bir şarap çanağına
yoktan var olmak adına
yeniden
duygularımın canlanması lazım



SERDAR SAN İZMİR 14.2.2014