Çok acımasızsın be dünya
Ne olur artık beni bana bırak
Bak yürek denen tarla da çorak ve kurak
Tükendi sabrım bu şehir bana dar
Yüreğimde dinmeyen sızılar var

Üzerime koca bir yük bıraktın
Beni bir köşeden bir köşeye attın
Mutluluktu bana vaat ettiğin güya
Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya

Yürümeye kalmadı takatım dizler tutmuyor
Haykırmak istiyorum sesim çıkmıyor
Sen ki nefesime nefes olacaktın güya
Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya

Hayal di umuttu gerçekti yalandı
Derken ansızın uçtu gençlik bedenden
Sevmeyi bilmeyen sevgiliden
Sevgi dilendirdin bana
Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya

Feleğin çarkında bende ezildim
Vurdun silleni tuşa çevirdin
Yüreğimde insan sevgisini bitirdin
Oysa ne ümitlerle gelmiştim sana
Gelmişine geçmişine sövdüğüm dünya

Bu canı bedene çok gördün ya
Umutlarımı zindana çevirdin ya
Bu günümü yarınımı düşman ettin ya
Alacağın olsun demiyorum artık sana
Gelmişine geçmişine sövüyorum be dünya

Kezban UZUN