ruhuma işliyor rüzgar
ve ben yarım bıraktığın
yerdeyim yağmur damlalrının
gölgesinde pineklerken gözyaşım
ben sana uyanmışım...
avuçlarım acımasız;
mülteci ve işte gökkuşağı...

ruhuma işliyor rüzgar
aklımda hislerim sevdalarım
sen yoksan da ben varım
ve en büyük inkarım bile
küllerimden doğuyor,
toprakta yağmur var
havada rüzgar...

Ya sonra?
bir ezan okunuyor
herhangi bir iklimin
yeşile bezenmiş
bir camisindeyim
gözlerim şafak vaktinde
Avuçlarım terliyor
sanki ellerini tutmuşum...
özlediğim bir ses duyuyorum
tanrım ellerimi açsam sana
ve bütün hayallerim
avuçlarıma düşse
sen yine beni sevsen

rüzgar ruhuma işliyor
bu hangi uçurumun kenarı
bilmiyorum
bir yeşil tümsekteyim
şırıl şırıl bir dere
bilmeden gidiyor
benim gibi
bizim gibi bir yerlere....

Rüzgar ruhuma işliyor ve ben geçmişimi bıraktığım yerdeyim...

Birden ortaya çıkan
yarımyamalak şairler,
gölge oyuncuları
ve sokak yosmalari..
Harflerin günahı yok
Ama yazanlar;
yazamayanlar karşısında
hep günahkardır adam..
Hep taşlanacak adamdırlar
Çünkü;
onların söylemeye korktuğu şeyleri
suratlarına vururlar..
Yazanlar diyorum yazanlar
Yanlış anlaşılmasın
Sadece seni sana anlatanlar
Kendilerini alkışlatmanın peşinde olmayanlar..

ağliyabilirmiyim?
--başını göğsüme koy o zaman
sonsuzluğun devamı olmaz ki...

Rüzgar ruhuma işliyor
ve ben
cevapsız soruların bittiği yerdeyim..
Birden ortaya çıkan şimşek
ve bizim şiirsel ayinlerimiz..
Ne güzel olurdu değil mi?
Rakıya enjekte ettiğimiz hayallerimiz....

neyse boş ver gidelim.
gidelim ve bırakalım herşeyi
ardımızda kalemi bırakalım
ardımızdan kocaman şeyler bırakalım
baksana zaten ezanda bıraktı bizi
hayır hayır uzaklaş
tutma elimi içim sıkıldı
gözlerini açabilirsin
ama ben kulaklarımı tıkıyorum
tüm seslere
ne mi yapmak istiyorsun benim için?
benim için bir şey mi yapmak istiyorsun?
evet çare belli
kulaklarımı kapa ve sonra sen aç
bu kez müjdeler duyucam

’yaşamayı ben dilemedim, ama ölmek icin yanlış zaman’ der bir şair.

kim olduğunu unuttum
unuttum dizelerin gerisi
çünkü bütün şairleri unutturdun....

ellerin soğuk ..

cami avlusunda
ezan dışımızda içimizde barikatlar
kafayi yemiş olmalıyım
ne camisi ne avlusu..
ben yaşıyorum ve yaşayacağım.
hem öyle
yarım kalmaz hiçbir şey
şarkılarda yalan zaten
ben hiçbir şeyi yarım bırakmadım
ya rest çektim ya
işte ben
ben hiçbir zaman minnet etmedim kendime

Alnına yazı yazılacak yer kalmadığından gidiyor insan bu dünyadan...
Kader....

Misra Mumcu