İçinde düzenleme demeti olmuştu duyguları
Renk veriyordu penceresinden baktığı dünyaya
Sorguların ucu elinden kaçmıştı
Neydi bu tanımlayamadığı duygunun adı
Aşk dese aşk değil
Sevda dese, sevda hiç değildi
Peki, adı neydi?

Yüreğinin etrafını saran isimsiz bir fırtınaydı
Ama yoktu bir adı
Hele tarifi ne mümkün
Omzuna yüklenen dertleri çekip alıyordu bir hamlede
Candı…
Belki de candan öteydi…

Bir birlerini sil baştan yaşıyorlardı her gün
Nefes alışlarını bölüşüyorlardı kardeş payı
Aynı anda bakıyorlardı gök yüzüne
El sallıyorlardı kayan yıldıza
Farklı yerde çarpsa da kalpleri
Can sızılılarını hissediyorlardı açılan yaralarda…

Bu nasıl bir can bağıydı?
Yaşamın sonuna ölüme ele ele
Hangi sessiz aşkı yaşıyorlardı
Her şey sessizdi gözlerinde
Bakışlar kaçamak ve puslu
Ölümle randevuları da aynı tarih aynı saatte

“Adı konulmamış bir sevgiydi; el bebek, gül bebek büyüdü gönüllerinde”

Mustafa KARAAHMETOĞLU
07.02.2014