pişmiş aşa su kattın da şimdi neye geldi sıra
gönüle poyraz değmez ki tadı bozulur anında
gel artık bana melikem gönül oldu sana şıra
gözümde yaşlar sel oldu hasret hiç durmaz kınında

iki gün dedin dört oldu sabır da taştı gelmedin
ne gündüz ne gece vakti yastığıma baş koymadım
uğruna dağ devirirken sen de bu cana gülmedin
her bir şeye ben doydum da bir tek gülüme doymadım

sırıtkan bir diş ısırmaz kökünden bozuktur zira
sabrın da bir hududu var canı bıktırıp da durma
ağzıma çaldığın ballar dişime olmaz ki kira
her fırsatta çıkıp gittin bari zaafı yere vurma

işittim ki aparmışsın o sımsıkı tutan aşkı
peki sevginden çıktım mı gönlü soğuttuksa söyle
oysa ki hiç yorulmazdık ihlaslı tutardık meşki
yaptığımız has yuvadan sıyrılıp koptuksa söyle

ne oldu da kopardılar o tutunduğumuz daldan
verdiğimiz emeklerin kimler içine dert koydu
talan edildi tutkular hep de firak çıktı faldan
beyne kim hüsran koyup da içini derince oydu

bizi yürekten kopardın hiç aşksız bir gün biçtik mi?
hiç söz verişte cayıp da dönüp yan çizdik mi ele
kalbi kırıp da namerde kanıp yürek bağladık mı?
yapılan yeminden saptık mı Allah için bir de hele

almadı aklım bir türlü bu ömre kasıt neden ki
sen bir halis evlattın da bizler üvey evlat mıydık?
saç saça baş başa kaldık bu baştan fasit neden ki
göz göze de kalmamaya ikimiz de bir irat mıydık?

gelen vurdu giden vurdu hepten ayrık bir giz olduk
gönlüm hep dibe batarken kaldırıp yere çarptık mı?
kopartıp da yürekleri keme savuran biz olduk
kaçıp deve kuşu gibi hiç kumda taklit yaptık mı?

kararımızı bozan söz başıma konan yafta mı?
yoksa feleğin oyunu bize mi sinsi kuruldu
haktan ayrılık düşünce iblisten düşen balta mı?
güya aşka bir ömürlük öz hamurla harç yoğruldu

gel aklı başa devşir de evdeki yemeği pişir
sakın ha uyma şeytana girersin sonra günaha
hüznü özlemi göm yere gelişte gönlümü taşır
ki aklı selim koşarsan mutlak varırsın felâha…





(10.02.2014) AZAP…