Gidiyorum…
Gidiyorum anne… Üzgünüm…
Seni üzdüğüm ağlattığım için çok üzgünüm…
Ama sende anla beni dayanamıyorum artık bu kalabalığın içinde yalnız yaşamaya…
Kalbim kaldırmıyor artık.
Özlemim had safhada… Katlanamıyorum…
Özür dilerim anne,senin istediğin gibi olamadım,dediğin gibi onu unutamadım…
Çok zormuş anne…
Hani ben küçükken beraber izlediğimiz filmler vardı ya,bir kız bir oğlan…
Büyük bir aşk…
Nasıl da imrenerek bakardım,özenirdim…
Acaba bende bir gün böyle sevecek miyim,sevilecek miyim diye düşünür dururdum…
Özendiğim o Yeşilçam filmlerindeki aşkı yaşadım bende anne…
Ama sonu hüzün oldu.
Çocukluk etmişim işte anne,filmlerdeki aşkı gerçek sanmışım,o da beni öyle hiç bırakmaz sever sayar sanmışım…
Yanılmışım anne…Çok yanılmışım…
Çok sevdim anne varlığına şükrede şükre de yokluğuna küfrede küfre de çok sevmişim anne…
Sabretmeye çalıştım bir gün gelir diye bekledim…
Gelmedi anne…
Artık umudum kalmadı,affet beni anne…
Senin gibi olamadım,sabredemedim…
Sen onca şeye göğüs gererken,ben bir aşk oyununa kurban gittim…
Artık o yok anne…
Kalp atışlarım bile değişti…
Ben onu sözde sevmedim anne,onu tüm benliğimle sevdim…
Gidiyorum artık anne,sakın üzülme…
Senden tek bir şey istiyorum,son bir şey…
Ona,onu çok sevdiğimi söyleyin anne…
Son bir şey daha hiç yüzü gülmesin,canımı yaktığı kadar canı yansın,başkasıyla mutlu olamasın söyleyin anne!
Seni sevmekten hiç vazgeçmedi deyin…
Gidiyorum anne…
Gidiyorum…
Yalnızlıkların başkentine…
Uçurumun kenarına…
Yüreğim avuçlarımda…
Aklım firarda…
Sadece gidiyorum anne…
Bastığım topraklarda ayaklarım yanayana…



Sinem KARATAŞ