Aklımı başımdan alıp gidensin.
Zamansız çöktümse; sebebi sensin..
Apansız fikrime dalıp yedensin.
Her şeye taktımsa; sebebi sensin!

Bilmezdim kimseye tafra, kibir ne?
Bakmazdım yukardan asla birine..
Kırmazdım bir gönül, yakmazdım sine…
Sana hor baktımsa; sebebi sensin!

Küsmezdim kimseye, her dem barışık.
Geçtiğim yollarda yoktu karışık.
Dönüşüm umutsuz, sönmüşse ışık;
Gemiler yaktımsa; sebebi sensin!

Gayesiz yaşanmaz derdim her zaman..
Gayemi kaybettim; oldum bî aman..
Sonumu bilirim; yaman mı yaman..
Hayattan bıktımsa; sebebi sensin!

Çağlayıp akarken deli dolu ben
Bıktırdın her şeyden enikonu sen
Mecramı kaybettim seni izlerken
Tersine aktımsa sebebi sensin!

Ben küfrü bilmezdim, şükür eriydim..
Munis tabiatlı, sakin biriydim..
Zikir ile yaşar, Hakk’ta diriydim…
Çividen çıktımsa; sebebi sensin!

Döndüm gonca gülden kuru yaprağa
Yüzüm dönük gayri kara toprağa
Ab-ı hayat diye dönen çıkrığa
Katranlar döktümse sebebi sensin..

Geceler dumanlı, günler bulanık…
Belirsiz umutlar, kahra dolanık…
Neş’eden uzakta, hüzne ulanık
Boynumu büktümse sebebi sensin.

(muhacir bozkurt)
Mustafa KÜTÜKCÜ
22.01.2014 – DENİZLİ.