3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1248
Okunma
Seni “ara”mıyorum artık, çünkü nerede hükmünü sürdürdüğünü biliyorum…
Sen göğsümün “en acıyan” sık sık elimle ovuşturduğum yerindesin…
Kimi zaman iğneler batıran, kimi zaman sevinçten küt küt atan…
Tarifsiz değil, tarifinde ölçülerini fazla kaçırdığım özlemimsin…
O, gözüme çöp kaçan anlarımsın…
En yüksek “ses”sizliklerimsin…
Cevabı “hiiç” olan dalgınlığımsın…
Kağıda yazdığım, çizgilerle sakladığım, olan ama okunamayan “mutluluk tablom”dasın…
Beni bekleyen tüm durakları birer birer terk edişlerimsin…
Bu yalnızlık nereye gider?
sensiz hiçbir yere…
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz