Karanlığın vaveylası sessiz olur
Kalbim gibi, gönlüm gibi
Hele dalgalar soğuk, toprak donmuşsa
Hasret bir başka büker boynumu
Ha bir de sokak köpekleri vardır
Ürkek gözlerle bakıp
Usulca yaklaşıp merhamet bekleyen
Gözyaşlarışla yoğrulurken ben

Ben bir şehri kundaklarım gözlerimle
Kimler hangi bulutta gezer
Hangi ırmağı okşayıp
Hangi denizi coşturur o an
Aslında çok da önemli değil düşünmek
Bir anne, bir baba, bir hane
Ne de olsa bütün gönüller virane

Masalları tükenmişse annelerin
Dünyanın suçu
Mesala yoksa bir Şehrazat
Yoksa Keloğlan’ın maharetleri
Kafdağı, Anka Kuşu yahut gözleri tepesinde devler
Bu denli susamışsa masum bir hikayeye çocuklar
Bu denli unutmuşsa saman dumanını evler

Şimdi sana bir miras bırakacağım oğul
Deniz kenarında, yemyeşil ormanlar içinde
Temiz suları akan tepelerden
Güneş bol bir miras
Otur en temiz hasretin koltuğuna
Nasıl yazdımsa seni ben umutla
Sen de beni yaz