Kulaklarımda yankılanmıştı
telefondaki sesin,
bağırınca, yanlış, doğru çıkmıyor ağızdan
Kötü söze hesap sorulmuyor dudaklardan
Ne olurdu o yükselen sesinin
haklılığını gösterebilseydin o zaman…
Gösteremezdin…
Haklının değildi sesin…
Ne şimdi asude
ne geçmişte öyleydi,
ne de gelecekte
koruyacaksın haklılık değerini…

Gerçek değilsin, zira,
Biliyorum hülyalarını
tül arkasındasın yüzün çok belli…
Zannettin gözler hep bağlandı
oysa her şey ayan beyandı…
Ali Veli kırk dokuz elli
olsa daha da çok istersin değil mi?

Biraz bak kendine,
beyhude;
yakılıp yanma, etme niyaz…
Yere göğe sığmıyordun
dilden düşmüyordu yüceydi adın;
gerçek değilmiş
şaşırdım bakıyorum,
mecazmış meğer, inanılmaz!

Talihlisin çarpılmamışsın
şimdiye kadar bir şeytana…
Bir bakarsın;
dün değilse, belki bu gün,
bahtın döner yarın,
götüremezsin yalanları yanında
yolda bırakır
takılır kalır bacakların,
o çok güvendiğin oyunlarına…

Sevdim be hem de ölesiye,
aşkla taptım sana
benzetmiştim aslında
seni, asumanda bir “Nurana”

Kalmış olsan da
yıllar öncesi incittiğin hatıralarda
hatırlıyorum bir zamanları;
ok gibi “doğruydun”
kimi zaman gözümde
ulu bir abide…
Öyle mi zannettim?
Yoksa o da mı bildiğimiz numara…
Affedemiyorum;
kapılmıştım sevdana
aşkının sıcacık rüzgarına
ama bakınca titriyor yine yüreğim;
bu günden sonraki yarınına…

Orhan ÇİMEN

(orhancimen.com/?p=1342)