25
Yorum
40
Beğeni
5,0
Puan
1666
Okunma

duyguları kaynattın gözlerin gözlerimde
içime hicran ateşini sokarken
söyleseydin hiç mi hiç çıkmazdım ki karşına
bak işte eserini gör ve tanı
nedenleri ben ederken nede kalınmış ensen
naçar kaldım o şuh lebinin ısısına
uçarı bir yürekte benim ne işim vardı
koşturup dururken taş gibi düştüm sağa sola
enginine düşüreceğine atsaydın ya yüreğine
kör kütük sarhoş etmeseydi iblis
yeminimin yolun da güneş yol gösterirdi mecburen
kuşların kanatlarının rüzgarın da serinlerdi gönüller
paklardım pas yüreğimi dalına tutunmak için
açsaydın kollarını hicran yaralarım depreştiğinde sığınırdım
el yordamı köhne yoğrulmuş duygularla
oysa ki yürek izin hep faniliğin salyaların da
körpe anlara moruk kokulu bir el değerdi
avuçların da çırpınırdı ar ve namus rüzgarı
kulaklarımı donduran çığlıklar dans ederdi
gök ve yer arası
kapalı geçitlere sıkışıp da gitti hülyalar
ne ocaklar yakıldı bir anlık dem için bir bilsen
kattan kata koştu ölü yatırımlar
içinde barındırdığı kepazelik sokaklara lamba oldu arsızlığın
geride ne bıraktı ki toplansın
genlerimiz bile şişe ve şişe çalındı acındırdı sözler
ve hançerli gönlüm kış uykusunda kaldı
yağamayan hikmet misali kuruyup çatladı değerler
gönlüm kestiremiyor yol ve yordamın hesabını artık
derman vermiyor ömrümün boş mazisi geleceğe
içimde uyanan tüm ümitlerim de birden bire söndü
ne işe yararım ki ıraklara sal beni
yüklenip de yüreğime daha da derine girme
yaratılışta melek yaşamda bahtımıza iblis üşüştü
kan deryası girdi tüm yürekleri parça parça oyarak
imiği kesildi gelincik başlımın toprağı yeşerten teriyle
içimize girdi sülükler vampir gibi ırmak ırmak emerler
cendereye düşen gönül ne yapsın
içime yerleşmiş bir kere cahillik bombası
kardeş arıyorum bulamıyorum köşe başını tutmuş dönmeler
kala kaldık ortada yaratan bile dönüp bakmıyor
çıkar düşkünü et pazarları gökdelen kaldırır
zampara uçkurlar hep dizim dizim dizilir
uslanmaya gönlü olmayan aç nefsinle
kalasın ortada gurur ve kibir denilen illet
zira ben Yusuf’u özledim ruhumun tımar isteyen yönüyle
hayasızlığın çizmesi taşmadan dönmek için geriye
çekip koparsın içimde ki kötülükleri
Ya Resulüm! “BİR” e deki
ağartsın içimi dışımı varayım alın açık gönlü pak
Allah’a sundum içimin alazını dışımı halas ederek
hey ki hey can içinden can alan şu fani dünyan
nefsim toz duman edip bıraktın bizi ortada
ben akıllı mıydım deli miydim
kaynarken içimde günahın kazanı
acep onun közünü parlatacak odun da ben miyim?
(03.02.2014) AZAP…
5.0
100% (37)