meşin gibiydi gecenin gözleri
sulusepken yağarken …

gün/ahlarımı
gözyaşlarımı
doldurup cepkenimin sol cebine
tutundum ayrılığın gölgesine

dilime dolanır...seni ben de nasıl unuturum

yalnızlığım
içimde dönen ışıklar gibi
uçsuz bucaksız
gökyüzüm yok…

-güle su bıçağa ten iken yürek-

adımlarım götürdü beni
"taksim "denilen salaş bir meyhaneye

kara kedi kolonyası değildi kapıdan sızan
yokluğunun ta kendisiydi

göz kırpıntısında saklıydı
aydınlık ve karanlık

sadece o kadardı
gece ve gündüz

geldiğinde
güneşi banıp
katık ediyorduk ekmeğimize
gittiğinde
geceyi sırtlayıp taşımıştık
kanayan yüreğimizle…

küflü misketleri
un ufak ediyorum
ayakaltı çiğneyip geçilen izmaritlerle…

bizim Nuri hazırlamış çilingiri
kanayan bu yüreği dindirir( mi)şimdi

masaya gözyaşımla kazıyorum adını
doldur be Nuri otuz beşlik sakız rakımı

ne demiş usta

hem aşık ol, hem şair, hem tanıma şarabı
nerde böyle çelişki, böyle tezat görünür

avuçlarımda parçalanıyor kadeh
cam kırıkları can kırığına karışıyor...

“sen uzaklarda değil damarımda kanımsın”
diye boşuna seslenir tozlu gramofon
artık damarda durmaz akıyor kan

avucumdan sızan kızıllığı sorarsan
bir zamanlar kuytu bir sokakta
öldürdüğüm yüreğindir.

işte böyle Nuri
şimdi ihbar edebilirsin beni
bakma öyle gözlerime
bana ait olan hiçbir şey
kalmadı artık bu tende
kalanı da
varsın çürüsün dikenli tellerde...


AA


*Cemal Süreyya