kışın soğuğuna kederle gülerken
başladı yarım yamalak söyleşiler
bir köhne dolmuşun
kırık koltuğunda sessizce ellerimiz birleşse de
göz bebeklerinde bir zanlının
siyah duruşu
şehrin orospulukları aydınlanmaya başlamışken
el değmeden söylemiştik
sükse yüzün anılarını
özetsiz tanınmaktı
kabul görmese de misafir yanım
(t)arafsız bakıyordu
bu dizeler anlamsız belki
uçuk kafalarda
belleğim eriyor gözlerinin karanlığında
mevsimsiz baştan çıktı
ellerim
ayaklarım
çıplak hikayem güneşin tam orta yerinde
bilinçsizce soyunmakta
meçhul felaket
yanı başımda
düşmüşüm hayatının şenliğine
sokaklarında tenim bayram havasında
ahşap kokuyordu
yanlızlığın sinesi
ve devam diyorum
sarmalanmış uçurum atıklarım
sessizce bir yosmanın gülüşünde kayboldum
gizlice sevdanın öteki ucuna varırken
kırmızı her sevinç
cilalanmış sarhoş gönüllerimiz
hesapsız vardık
özgürlüğün her demine
düğmelerin soluksuzca birleştiği an
kulaklarımda sonsuz huzur
ah!
akıl vesikası
sürrealist düşüncelerim
karabasandır ki
sarmaş dolaş
odanın boşluğunda
mahzun
az biraz da kızgın ölüme
sevişirken arsız
verimsiz
eğreti söylemler
hayvanî bakışlara tutarsız
yine de huzurdun
saatleri geriye sayarken
kefenin hiç cebi olmadı
bir sabahın beyliğinde
öyle bakma
yarın senle
fahişe vakitlerin
kindar bakışında
belki de
sabahları güne bağlarız
var git yoluna sirenleri
lambasız istasyonda
usulca gülüyordu
hoşca kal gözüm demedim
kalbim kaldı gözlerimin mekanında



Sermin Çınar/İzmir



güzel insan yüreğine sağlık,sesinle şiirime anlam kattın...teşekkürler Deniz Pınar.