Gecede bir telaşedir yokluğun
Yıldızlara bakıp seni anlamak
Nurun binbir ışık
Düşer yüzümün perçemine
Şiirlere dokunur ellerim vakitsiz

İner akşamlara susuzluğun
Demlenir bir şiir
Gecenin en kasvetli yerinde
Payıma düşer bir yalnızlık

Parmak uçlarımdan sızar
Çöldeki kum taneleri gibi
Birikerek dökülür mısralarıma
Karışır senli yanlarıma
Sular gibi köpürür şu yokluğun
Dalga dalga çarparsın
Göğsümün kapılarına

Seni anlatabilmek
Üç beş kelime
Ne çare
Sensizliğe akıyor zaman
Fırat gibi sessiz ve derin
Yürüyüp geçiyor adımların
Şiirlerin gölgesinde
Gölgene düğümleniyor saat

Terk edilmiş sokaklar gibi
Üstü örtülmemiş çocuklar gibi
Yine yalnızım bu akşam
Çayımın sıcaklığında tütüyor
Özlemin buğusu

Kuşlar bile sığınmıştır çoktan
El ayak çekilmiştir bu şehirde
Sense kimbilir
Uykunun düşün en güzel yerinde

Her yağmur seni hatırlatır
Her bahar seni
Ve her yağmur toprağa düşermiş
Sen uyandığında toprağa dokun
Gözlerinin rengi toprağa

İşte o zaman
Yemyeşil bir bahara seni anlatacağım
Seni anlatacağım...



Celâl Keklikci