onu sevdiğim için
yazdığı şeylere şiir dedim

yazdığı şeylere şiir dedim
kendini unuttu
okuduğum dizeler vardı masada
okuduğum dizeleri masada unuttu
oysa ne güzel okumuştum
onu sevdiğimi unuttu
onu sevdiğim için

okuduğum dizeleri masada unuttu
birini garsona bahşiş verdim
garson sevdiğine okudu
evlendiler
şiir gibi çocukları oldu

her şey onu sevdiğim için oldu

belki onu sevmeseydim
bunların hiçbiri olmayacaktı
o dizeler o masada
öyle piç kalmayacaktı
benim olacak çocuk
garsonun olmayacaktı

onu sevdiğimi unuttu
her şey onu sevdiğim için oldu
bir türkü söyledim
türkü gibi değildi
beni sadece köpekler dinledi
beni sadece ben dinledim
köpeklerin bu sessizliği hayra alamet değildi
bunlar ne biçim köpekti

keşke onu sevmeseydim
bunların hiçbiri olmasaydı
sızlanırken gecenin aralığında
ve mırıldanırken bir daha ağzıma sürmem dediğim dörtlüğü
ölürdüm kesin
köpekler beni duymasaydı
köpekler beni bulmasaydı
bunlar ne biçim köpekti

onu sevdiğim için
yazdığı şeylere şiir dedim
dilim kopsaydı
dilimi köpekler koparsaydı
sahi bunlar ne biçim köpekti

bir müebbetin itirazı dövüşür şimdi duvarla
kendince öcünü alır
bu şiiri bitiremeden daha
aklımı başka bir şiir alır
her şey onu sevdiğim için oldu

ben kederimi ellerinden tuttum
kimin bu
kim koydu bunu şiirimin ortasına
güzelmiş ama
onu sevdiğim için

oysa ne güzel okumuştum
şunu al
kışlıkların arasına kaldır