O Söze devam etti,ben se; sedire baktım
Beynimi meşgul eden her ne varsa bıraktım
Sözleri tane tane, döküldükçe sedirin
Dinledikçe utandım, battım dibine yerin

Umut,diyordu umut,ne varsa yer yüzünde
Neşe de bizim için, kahrolası hüzünde
Böyle başladı işte, seyrü hayatım benim
Şu karşıki dağ varya,orda eskidi tenim

Bir kapsülün içinde karınca dan küçüktüm
Anlatamam nelere nelere boyun büktüm
Daha yeni doğmuştum soyunarak hurcumu
Yoldan geçen bir keçi,gelip yedi burcumu

İlk günden anladım ki hayat bayram değilmiş
Ne gelse yer yüzüne çileye ram edilmiş
Dövünmek ağlamak boş,çare aramak lazım
Kurmak hayatla denge,yarayı sarmak lazım

Yavaş yavaş büyüdüm geçti üstümden yıllar
Dalım budağım oldu,çıktı yüzümde kıllar
İki yaramaz çocuk gelip kırdı dalımı
Bıçakla içim oyup yaptılar kavalımı

İlk meyvemi vermiştim yansada canım biraz
Kendime kızdım hemen,ne bu mızmızlık bu naz
Yaşamak istiyorsan kabullen hayat böyle
Kırıldığını değil,çıkan kavalı söyle

Bunu şiar edindim çocukluk denen, dem de
Kainatı okurken,ilmi gördüm adem de
İdrar çirkindir evet,İnsandan olur; sadır
Su içmeyen çınarın ondan boyu kısadır

İnsan şu kainattan san ki bir cüz dü, yer de
Ve yine aynı insan,ilmin önüne perde
Sen ölü gibi yatıp,uyurken bir sedir de
Hayatın hasadını yapanlar var kabir de

yegin.