Gecenin zifiri karanlığı sabahı beklerdi uyanman için.
Seni görmek için erken doğardı güneş.
Kuşlar sana çırpardı kanatlarını.
Susardı şehir titrerdi sokaklar.
Bir bir can verirdi düşmanların.
Ölmüşlere can olurdu varlığın.
Sen karşıma yekten çıktın ve şanstın.
Ben kadere seni tanıyınca inandım.
Seninle sevdim baharı.
Ve ölümle aramdaki mesafeyi.
Azrailin gidiş gelişlerini.
Gözlerinle gördüklerini.
Sesinin değdiği her yeri.
Olasılıklarda çıkmazları.
Yağmayan yağmuru sevdim.
Kaç ölüm vardı sırtımda bilmiyorum.
Sana koştum herşeyi unutup.
İki ayrı bedende tek ruh olmak için.
Sana yürüdü sana yoruldu ayaklarım.
Sen vardın işte.
Hayat veriyordun nefesinle.
Ve nefesimi kesiyordun gözlerinle.
Korkanken ben bağlanırim diye.
Düğümleniyordu kalbim benliğine.
Sana çıkıyordu tüm sokaklar.
Her seferinde kaybediyordum yolumu.
Ben seni tanıdığım günden sonra.
Düşünmedim hiç sonumu...
Sevdim seni işte öle öle.
Sevdim seni bile bile.
Fermanımı alıpta geldim.
Diz çöktüm önünde...
Kopsamda kıyametle ayrılsada ruhum bedenimle.
Gök birleşsede yerle.
Sen gitme...