Gir,kalbimin bahçesine
Çiçek olup “aç” beni
Bülbül figan ülkesine
Tut elimden “uç” beni

Çocuk kalbi neşesine
Gülücük yap ”saç” beni
Bozma kalbin cevherini
Ben alamam “öç” beni

Çölde kalıp teşnesine
Kevser hâvzı çeşmesine
Muhtacım, bir katresine
Yudum yudum “iç” beni

İsim isim hecesine
Gündüzüne gecesine
Gül âşık, bülbül sesine
Uçmak için “seç” beni

Susuz kalmış gönüllere
Yağmur olup "saç” beni
Abı revan ırmağından
Koy kalbine ”geç” beni

Zannetme ki amelime
Ben güvenmem ”hiç” beni
Yoldan çıkmış ahvalime
Bir bakınca ”suç” beni

Haktan gelir ilhamımız
Ver kalbime cehdimi
Rahmetini kuşatmıştır
Ben tutayım ahdimi


Yârab! Bu kulunu eyleme zelil
Dünya’da bulsun, bereketi Halil
Nizamımız hükümlerin,
Zulüm bitsin, fırsat verme Kâbil

Yüce Dost’un Ülkesine
Ben yanarım hasretine
Yâr’in Gül bahçesine
“Kul” diyerek ”seç” beni
Yusuf Erdoğan