İnceden narinceden bir efsane süzülür.
Demliğin derunundan ıtır saçar bir peri.
Huzur sükun yurduna kervan yola düzülür.
Adı demlik güzeli çay doğduğundan beri.


Zarafetin tılsımı ince belliye özgü.
Işık saçar Leyla’nın kara gözü doğaya.
Elif endamlıları kıskanır dem dem gözgü.
Gül misalin sureti nispet edilir aya.


Gümüş tepside hayal dudaklarda karanfil.
Naz nefesliyle olur kerpiç haneler saray.
Sükunetin koynunda dinlenir bir mevsim dil.
Erguvan dallarının meramına teşne çay.


Haz alır çay suyunu konuk eden çaydanlık.
Kelimeler incelir çay sözünü yazarken.
Damakta burukluğu olsa bile bir anlık,
İçeni meftun eder naz gülü kar yağarken.


Zemheriyi bahara çevirir çay saati.
Cama yansıyan gülüş sevgiliden yadigar.
Anılar sayfasında karışır mazi ati.
Hatıraları süsler çay ikliminde nigar.
Ankara, 15.01.2014