Sen yokken soğuk kış günlerinde
Üşüyorken ısınmayı öğrendim
Yazılar yazdım kendimi anlattım
Her kalemimde bizden bir şeyler
Döküldü mısralara
Yaşarken anlayamamışım
Meğer ne çok sevmişim
Sanki tüm şehri karşıma almışım
Sevgiyle doyurmuşum kendimi
Muhtaç olduğum bağlılığımmış
Sen değilmişsin aslında
Gözler aramaz olmuş artık
Acılar azalmış nasırlaşmış
Uzun zaman geçti üzerinden
Mevsim yine kış
Karlar süslüyor, üşütüyor
Sevginin yerine
Düşünüyorum da hayat zor olsa da
Yaşanıyormuş……
Şimdi yoksun;
Seni düşündükçe yaşam
Ne kadar kısaymış
Meğer hiçbir şey değmezmiş
Kırılmalara, küsmelere, üzülmelere
Keşke olsan da sana sıkıca sarılabilsem
Beni bırakma desem
Resimlerle seni anımsamak zormuş meğer
Neredesin
Ellerini, sıcaklığını özledim
Nefesini hissetmeyi anımsıyor bedenim
Bana güç versin hayallerimiz
Senin boşluğunda kayboluyorum
Ah nerdesin?
Bu yol ayrımı yakışmadı bize
Sığmıyorum hiçbir yere
Anımsıyorum da
O güzel sözlerin hala kulaklarımda
Sevginin büyüsünde karışır giderdim
Ellerim sensiz üşüyor
Toprak soğukluğunu hissettiriyor
Zormuş sensizlik