59
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
6435
Okunma
o yılları yaşamadım ama ,okuduğum kitaplardan ,izlediğim belgesel,dizi ve sinemalardan,dinlediğim şarkılardan ülkem adına o çileli yılların her fikirden nice insanın kendi fikrince mücadele ettiğini ,ama doğru veya yanlış herkesin bu ülke adına güzel bir şeyler yapma sevdasında olduğunu anladım...
hani bir şarkı var ya;
hatırla sevgili,o eski günleri......
not:şiirime adını veren sema güler hanımefendiye saygılarımla...
Aynı yangının çocuklarıydık,
Aynı ekmeği farklı umutlarla yer,
Aynı suyu farklı hayâllerle içerdik,
Yine de bir devrin yağmurunda
Beraberce ölesiye ıslandık.
Biz,
Aynı yangının çocuklarıydık.
Belki hoş bakışlı ,güzel bir kız,
Belki yağız bir delikanlıydık.
Ama,aşk yasaktı aramızda,
Biz davamıza aşıktık.
Kimimize güneş Ötüken’den,
Kimimize Bolivya Dağları’ndan doğardı,
Sisi hiç dağılmayan gecelerin şafağında,
Pusuda bekleyen acının vurduğu bir anne,
İçine dökerek gözyaşını,
Derin derin ağlardı.
"Gün olur asra bedel" rüyalarımız,
Partizanca ölmek gibi sevdalarımız vardı,
Korkuyu,
Çelik çomak oynadığımız sokaklarda bıraktık.
Serseri kurşunlar gibi sıkıldık ’sağa,sola,’
İsyanımızı kulakları sağır edercesine haykırdık.
O zamanlar deli akardı kanımız,fark edemedik ama,
Biz,
Aynı sevda türküsünün çocuklarıydık.
Koltuk altlarında vazgeçilmez kitaplarımız,
Tutkuyla,sarmaş dolaş yatardık.
Zaten bir parça,Hikmet’iyle Nazım,
Bir parça da “Çile”li Necip Fazıl’dık…
Aynı olmasa da beklediğimiz şafaklar,
Hepimiz memleket sevdasıyla yandık.
Ve,
Bir kuşağa tırnaklarımızla kazıdık adımızı,
Biz,
Aynı yangının çocuklarıydık…
Cevap Yaz