eski bir rum bankası
bodrum da,
iki katlı , duvarları taş...
heybetli..
adı hades olsun demiştik.

yağmurlar tufan olup,
sanki yazdan arta kalan
tüm kirliliğini atıyordu,
her yere bulaşmış…
dar bodrumun sokaklarından
denize....

kış yaklaşmış, herkes evlerine çekilmiş,
bir avuç bizler kalmıştık,

kocaman gözlü ve yumuşacık
kırılgan kedi’ ile...

“ve o hep doğurgan”

bu kış ne hoş olacak hades’de
demiştik, sevinçle...

ocakta ateş,
odun ve çıra kokusu..
nasıl bir rüzgar nasıl bir yağmur sesi bu
bizi tek yapan.
şarap şişelerimiz ellerimizde,
serilmişiz yerlere,
başım onun omuzun da
karıştırırken saçlarımı..

kulaklarımızda yine leonard cohen
rüzgarla gelen..

nasıl bir rapsodi bu tanrım....

haydi gel !
kırılgan kedi!..
şimdi sevişmeliyiz...
sindirerek
tenlerimizin kokularını,
yarı yitik beyinlerimize.
yerdeki yüz yıllık eprimiş kilimin
üzerinde,
yüz kez sevişmeliyiz demiştim.

kokusunun adını koyamadığım
beyaz ve kıvrak incecik vücüdünu,
santimetrekarelere bölüp,
her parçasını soluk soluğa öpmeliyim ki
yaşamımızda tatmadık erişilmez,
hiç bir şey kalmasın........

sonra ....
hadesin ürkünç bekçisi
kerberos un uzattığı
gümüş tastaki ,
mor renkli ve ağulu içkiyi

kana, kana içerek,
sımsıkı sarılmalıyız
ve beklemeliyiz ölene dek...

aradan yıllar geçip
bizi bulduklarında,

çürümüş olsada bedenlerimiz,...
kemiklerimiz ve yaşanmışlarımız
ayrılmamalı birbirinden...

haydi gel!
beraber
nefes almak hüner değil,
beraber ölmek hüner.. ..

selçukcetikikibinyediyaz