Sen, bebek katili!
Bilir misin sefaleti, sefili,
Senin için çöplükler;
İnsan seli.
Tımar etmeye çalıştığın akıllılar;
Senin için deli,
Kendini tımar etmemişsin besbelli.

Sen, her saat küfür yiyen kukla,
İplerin kimin elinde acaba,
İnsanların muhtaçlığın da para kokusu alıyorsun;
Kokla!
Taktığın maskelerin arkasına;
Cüzdanını sakla,
Takındığın tavırlarla;
Sorunları ört, sorunları atla,
Heba et herkesi, attır takla,
Çamurlar atarak etrafa;
Kendini pakla,
Düzensizliğinle sen!
Düzeni yokla,
Hangi köle tacirinin maskarasısın;
Sevgili kukla!

Sen, utanmak için allık sürünen yaratık;
Ruhunda bile yazıyor ’Satılık’
Suç, ceset, kan;
Ve kullandığın sözde iman,
Sofranda sadece katık.
Dikkat ettin mi yüzler asık;
Düşünceler şaibeli,
Düşüncelerin pis, düşüncelerin atık,
Vicdanına bant çekmişsin;
Vicdanın çarpık,
İnsanlığın sapık,
Ve yaptıkların;
Bırakıyor iblisin ağzını açık.


Şiir-Çalışma:
Sefa Yıldırım