Gökte yıldız ile gezer el ele
Gölgesi Vatanım ay kırığının.
Yokluğu ölümdür, hüznü zelzele
Tamiri imkansız fay kırığının.

Topraktır nihâyet Adem’in aslı
Sultanıyım sanır yerküresinin.
Rahman’a râm olur Asım’ın nesli
Uğrunda can verir mefkûresinin.

Baykuşlar olsa da dalda ötüşen
Her kışın ardından bir bahar gelir
Gayrettir mü’minin payına düşen
Hayır ne, şer nedir bir Allah bilir

Hüsn-ü zân var iken, sû-i zân niye?
Mahiyeti sırdır kalpte niyetin
Beşerden beklenen Hakk’ı tavsiye
Ödülü cennettir teslimiyetin.

Her hazan ardında bıraksa da iz
Sırra vakıf olan gezmez âvâre.
Gönül dedikleri dalgalı deniz
Duadır girdaptan çıkışa çare.

Fırtına, kasırga insanlar için
Kim demiş her zifir güneşi boğar
Çok sürmez dönüşü giden sevincin
Battığı gecenin sabahı doğar!

Mecit AKTÜRK
Berlin, 07.01.2014