Yüreği Güzelime

Dün akşam camın Kenarında yüreği güzelimi düşlerken okuduğum bir kitap hatırlattı seni özlediğimi
Oysa ben biliyordum seni özlediğimi lakin sanırım kitap biraz daha etkili oldu
Konusuna uygundu edebiyatla büyüyen çocuklardan bahsediyordu
Ki biz ya okuyarak ya yazarak büyüdük
Yaşadıklarımız ya kağıda kaleme döküldü ya da okuduklarımızdan deneyim edindik
Şimdilerdekiler de durum ne bilemem ama biz böyle yetiştik kendi kendimizi sınav ederdik
Tek defter
Tek Kalem
Tek Silgi
Tek eşliliğide böyle öğrendik
Böyle olmasının nedeni deneyimsiz oluşumuz değildi aksine herkesten farklı kimine göre daha kolayı ya da daha zoruydu olsun bize düşen bu olmuştu
Bazen;
Gece eve yapayalnız yürürken
Yüreği Güzelimi Düşlediklerimi ve kurduğum cümleleri yazsaydım eğer fazla duygusal olurdu
İnsanların okuyup içlerinin sızlayacağı şeyler yazmaktan sıkıldım sanırım
İşin aksi yanı teknolojinin oyunu bundan bir sayfa önce yazdığım her şey silindi
Belki o da fazla duygusal kaçacaktı
Ama eskiden olduğu gibi kağıda kalemle yazssaydım kaybolmayacaktı
Seni özledim
Yüreği Güzelim
Ama ne yazık ki bu kızgınlığın adı değişmiyor
Kızgınlık özleme dönüşmüyor ya da özlemle sönmüyor
Suskunluğun hep korkuturdu beni gideceğini düşünürdüm
Gitgide
Buğdaya çalıpta esmerleşen tenin
Ve mutsuzluğun dökülen dişlerinin suskunluğunla eşdeğer mutsuzluğunu okutuyordu yüzünde
Halbuki gülünce Güzel Yüreğin Okunuyordu dudaklarında sen lakin niyeyse sakladın
Bir gün bırakıp gideceğini düşünürdüm hep o yüzden güvenemezdim sana sırtımı dayayamazdım
Ne garip bir gün bırakıp gideceğini düşündüğüm sen gitmedin
Ben büyürken ve sen gitgide küçülürken gidenler oldu
Biz beraberdik birileri bizden gittiğinde
Ben görmüştüm seni dudaklarını büzerek ağlarken
Senin suskunluğun bana cesaret verdi sanırım
Ki giderken bir şey demedim sana tek diyebildiğim
“Neden Yüreği Güzelim” oldu.
Sonra ne zaman susmaya başlasan anladım ki gideceksin vakti geldi
ve en uzun geceydi
Şimdilerde sadece dinliyorum ve duyabildiklerimi yazıyorum
Oysa ne yapmaya gelmiştim İstanbul’a
Sana inat dans edecektim ne bilirdim ahının tutacağını
Bir kere kızmıştın bana pazarda işler yolunda gitmeyince
Sonra gidincede oynardın elimden tutar halay çekerdin
Ben hala çok seviyorum oynamayı hele de sokaklarda olmayı
İyi şeyler yok mu hatırladığım
Dönüp baktığımda o kadar az ki
Yaşanılan bir kötülük bir sürü iyiliği silebiliyor ben bu şehirde en iyi bunu öğrendim
Sabahları yürüdüğümüz yolda söylediğin türküler vardı
Bense türkü söylemek için çok sarhoş olmak gerekiyor derdim
Ahhhhhhhh Ahhhhhhh
Yüreği Güzelim.
Ahhhhhhhhhhhhhh
Şimdilerde sabahları senin lezzetinde yudumluyorum kahvemi
Özleminide öfkemle Karışık katıyorum içine
Olmadığını düşünmek korkuturdu beni küçükken ta ki on ikime gelene kadar gidenlere anlam veremez çok garip olurdum
Tıraş olurken yüzümü kesmeye başlamıştım
Demiştim artık aynadada göremiyorum kendimi
Demek ki bu sefer o gitti
Çok dokunurdu bana eve sanki akşama kadar dünyayı iteklemiş gibi gelmen
Yaşamak sırtında yük mü olmuştu da omuzların çökmeye başlamıştı?
Ben büyürken sen küçülmeye başlamıştın
İşler yolunda gitmiyordu her halinden belliydi
Çok kızmadın bana çok konuşmadın da
Sen bana hiçbir şey yapmadın ne garip
Giydiğim takım elbiselerinin pantolon cepleri çürürdü gömleklerimin yakaları kirlendi sen gidiyordun
Sandığım gibi olmamıştı birden değildi gidişin ağır ağırdı
Ben anlamazdım o etrafındaki çocukların sende ne bulduklarını ve seni neden o kadar çok sevdiklerini
Bana göstermediğin neyin vardı
Ne yapmıştım kabahatim neydi
Şimdi en çok hiç olmaman korkutuyor beni
Kızgınlığım geçmeden gidersen eğer
Cümlemim sonu bile gelmiyor
Seni özledim lakin gelemiyorum yanına ne kötü
Ben büyürken içimdeki kin de kızgınlık da o kadar çok büyümüş ki şimdi olur olmadık yerlerde yakıyorum insanların canını
Öfkem geçmiyor dönüp hesaplaşma derdine değilim ama kötüden sıkıldım iyiyi aramak yoruyor
Gel be YÜREĞİ GÜZELİM
Alev Gözlüm
İsyan Bakışlım
Baharım ol
Gel
Dedim ya sen hiçbir şey yapmadın sen senden giderken sen bile farkına varmadın
Sende bulamadıklarımı dışarıda arayınca başıma gelmeyen kalmadı
Sonra vazgeçtim çünkü anladım dünya çıkar dünyası
Biliyor musun ölüm korkutmuyor beni
Ve biliyorumki
Her Yaprak Kendi Hevesince Dalgalanır rüzgarın Avuçlarında
Sadece beklemek yoruyor
Bebek Sevdanı
Yüreği Güzelim

Recep Yeşil
Ataköy...