sen benim dört mevsimlik koca bir ülkemsin
tinerli sokaklarında İstanbulun
yalnızlıklara mastürbasyon çektirecek kadar sessiz/di gidişin
ardından savaşmaya lüzum bile görmedim
çünkü bir düşmandan bile kifayetsizdin
sen benim dört mevsimlik koca bir ülkemsin
her mevsimde bir başkasıyla sevişemezsin
yanımda şakağımdan uzak/uzakta ruhumdan bile şensin
yokluğunu bulana bir şato vereceğim
önce şu ruj izin dudaklarımdan geçsin
hala boynumda eriyen busenle uyuyorum
gelmelisin
açılmalı perdeler yeniden/demlenmeli çay bir keyifle/iştahlanmalı mutfak masasındaki şarap şişesi
doğmalı güneşten önce küvetteki ölgün çıplaklığımın üstüne sesin
sen benim dört mevsimlik koca bir ülkemsin
hayaller kurulmalı yeniden koynunun mimarisinde şevkle
nüfus tabelamıza bir de çocuk eklemelisin
yoruldum sensizliği saklamaktan
sonunu getiremediğim bir şiir cesedisin
saçlarına dolansın yeniden yağmurla dinen veda
sen/her hikayemde başka bir benle yatacak kadar fahişesin

Gökhan Gök