GÖZYAŞLARI TUZLUDUR

Yalnızlığım kaşındırdıkça avuçlarımı ,hüzün seyirir yanaklarımda...
Ağlamanın şahane güzelliği dolanır kırık saç uçlarıma.
Gülümsemem eski bir hikayedir sararmış ve ucu kıvrılmış sayfalarda.
Sarhoş bir buse kandırır , tökezler bedenim , sahte bir baharda.!

Kışın fırtınaları vurur bedenime ağlarım kaybolmuş bedenimde.
Aşkın yalancı saçları emekli olmuştur çoktan , asabilik delmiştir eskimiş ceplerimi.
Görünmez bir çocuk çıkar benden sarınır tüm tuzlara üşür.. titrer ve donar.
Gülsem mi ? ağlasam mı ? Bilemem ! Yalan bir geceye asılır beklerim.!

Aslında şiirden dökülen benim, ezber olmuş yaşlarım mahpus karanlıklarda.
Neylerim ben , neyler aşkım sabahsız yarınlarda, tuza banar kalbim ağlarım.
Fikirlerim yolunu kaybetmiş,dostlar hayal olmuş düşerim.
Kim tutar beni , ne eski ne yeni sevgili,hiçbiri yok ortada.

Köprü olmuş tütünler mahşere giden yolda yanarım.
Dualar yağar üstüme ,kendime gelirim.
Tüm tuzları silkelerim ,renklere çalınır gözlerim.
Aslında bahar benim neden gülmeyi unutur ağlarım.!

GERÇEĞİM.!

Hatice Nilüfer Dirilen