0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
935
Okunma
sabahın ölümünde açıyorum gözlerimi sensizliğe.
ömrü yetmeyecek kimsesizliğe ölümlerimin.
gelseydin sabahın köründe bile,açardım gözlerimi.
ve okurdun bebeklerinin içinden aşkının beni uyutan ninnilerini.
sonra çekip giderdin gerisingeri.
o zaman dinerdi bir günlüğüne de olsa
göz yaşı, sana kurak iklimlerimin.
gel her gece olur mu?
yoksa ninnilerini arar mavisi gözbebeklerimin.
