Küçüktüm savunmasız,
Gökyüzüne bakardım,
Bulutlar düşecek sanırdım
Sonra yağmur yağardı,
Çocuktum,
Yağmur toplardım avuç avuç.
Üşürdü parmaklarım,
Yağmur diner,
Ağlardım.
Rüzgarı çok severdim,
Kim üfler merak ederdim,
Açardım kollarımı,
Uçardım.
Rüzgar diner,
Ağlardım.
Gece olurdu uyuyamazdım,
Yıldızlar eşlik ederdi bana.
Bazı geceler kayıp yitenler olurdu.
Sessizlik çöker ve ağıt yakarcasına bir yel eserdi,
Uğultusu kullaklarımda çınlar,
Ağlardım.
Ağaçları izlerdim,
Nasıl büyürler bilmezdim.
Sonra yaprak olmak isterdim,
Bir yaprak düşer,
Ağlardım.
Denize uzaktan bakardım,
Korkardım yaklaşamazdım,
Gemilere hayrandım,
Su onları nasıl taşır anlamazdım,
Fırtına olurdu,
Deniz taşar,
Ağlardım.
Evimiz bir caddeye bakardı,
Bir köprüsü vardı,
Pencerede oturur,
Üzerinden geçen insanlara bakardım
Ve üst üste yığılmış evlere.
Sonra bir renk seçerdim,
O renkte geçen arabaları sayardım,
Bir kaza olur,
Ağlardım.
Zaman geçti.
Büyüdüm.
Ağlayacak kadar cesur değilim artık.
Hüngür hüngür ağlamak isterken
Ağlayamamak ne kötü...