2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
877
Okunma
her parmak ucu kendi kollarında çırpınır
sendin sanırım
soyut kulaçların üstünde
fısıldıyordu dalgalar
her mesafe
yeni bir ten giyiyordu ertesizlerin üstüne
tekil gelgitler ise
çağırıyordu uzaklıkları
ve
göğe kendini anlatmaya katılırken deniz
kayboluyordu kıyıların hisli adımları
bir de
ulaşılmaz oluyordu nefeslere
hayal içlemlerinin damlaları
algılar ise her soluğun kulaçlarına sarılsa da
görmüyordu su içlemlerinin yutkunduğu anları
nasılsa
her çırpınış
hüzün
hüzün
hem de duygular göreceli
sen bilirsin deniz
sen bilirsin
kim öle kim kala
….
5.0
100% (8)
Cevap Yaz